درس بی کتاب ! / زنگ ورزش پراز هیجان ، خالی از امکانات

 امروز همه آنها که دوران تحصیل دانش آموزی را پشت سر گذاشته اند با یادآوری دوران تحصیل خود قبل از آنکه به یاد شور و نشاط روزهای کودکی و نوجوانی خود بیفتند نام ریاضی، علوم، هندسه و ادبیات به ذهنشان متبادر می شود.  ایران با بیش از 15 میلیون دانش آموز یکی از کشورهای جوان منطقه و جهان به حساب می آید و لزوم توجه هرچه بیشتر به این قشر از جامعه از جمله الزامات دولت و بویژه وزارت آموزش و پرورش محسوب می شود. بر هیچکس پوشیده نیست که نخبگان علمی ، سیاسی، فرهنگی ، اقتصادی و ورزشی هر مملکتی از بستر مدارس به بار می نشینند. با این اوصاف باید دید در کشور ما تا چه حد به دانش آموز و نیازهای او پاسخ گفته می شود.
زنگ ورزش همواره برای دانش آموزان جزو اوقات مفرح و شاد به حساب می آید و این به ماهیت ورزش و بازی بازمی گردد که شادی و نشاط را به همراه می آورد. جمله معروف "عقل سالم در بدن سالم " بارها و بارها گفته شده و تاکید برآن تکرارمکررات است. همه می دانند که ورزش چقدر برای سلامتی جسم و جان مهم است با این حال باید دید دولتمردان ما چقدر به این موضوع بها داده اند و آیا راهکارهای علمی وعملی برای آن اندیشیده اند؟ به عنوان مثال ما برای درس هایی از جمله علوم ، ریاضیات و ادبیات کتاب تدوین کرده ایم اما آیا برای ورزش نیزکتابی دردسترس است تا دانش آموزان ما ضمن رویکرد عملی به ورزش به صورت علمی نیز با مبانی آن آشنا شوند؟

ضیاءالدینی مدیرکل دفترسلامت و تندرستی وزارت آموزش و پرورش ضمن تاکید بر اهمیت ورزش مدارس در گفت: ورزش ارتباط مستقیم با سلامتی دارد و یک جزء لازم در مدارس به حساب می آید.
وی افزود: ما چنانچه بخواهیم دانش آموزانی پویا ، شاد و باهوش داشته باشیم باید به این موضوع توجه ویژه ای داشته باشیم. البته وزارت آموزش و پرورش در این خصوص اقداماتی را انجام داده است.
در حال حاضر ورزشکاران بزرگ دنیا از بستر مدارس به جایگاه های رفیع جهانی رسیده اند. در واقع مدرسه محل مناسبی برای شناسایی این ورزشکاران به حساب می آید و پس از آن اصول اولیه حرکات ورزشی به آنها آموخته می شود. ضمن اینکه نوع علاقمندی شان هم مشخص می شود. البته در اینجا یک موضوع مهم پیش می آید و آن این است که دانش آموزعلاقمند به شنا چطور می تواند در مدرسه به این رشته بپردازند؟ حال آنکه مدارس ما در خصوص زمین فوتبال گل کوچک هم با مشکل مواجه هستند. این موضوع را می توان به رشته های دیگری نظیر ژیمناستیک و دو و میدانی تعمیم داد . این سه رشته جزو رشته های پایه محسوب می شوند و اهمیت فراوانی دارند.
معلم ورزش هم از جمله موارد تامل برانگیز وزارت آموزش و پرورش است. در حال حاضر این وزارتخانه به لحاظ کمی و کیفی در این خصوص با مشکل مواجه است که این خود می تواند عاملی بازدارنده در جهت کشف و رشد استعدادهای ورزشی به حساب بیاید.
پیتر ولاپان دبیر کل کنفدراسیون فوتبال آسیا سال گذشته برای بازدید از پروژه گل سفری به کشورمان داشت و در خصوص ورزش ایران نکات قابل توجهی را مطرح کرد. دبیرکل وقت کنفدراسیون فوتبال آسیا گفت: " فوتبال ایران به تمام طبقات تعلق دارد: به دولت ، به آموزش و پرورش، به تربیت بدنی، به رسانه ها، به رادیو و تلویزیون و به 70 میلیون ایرانی . ایران فاکتورهای مثبت بسیار زیادی دارد تا فوتبال خود را به مدارج بالاتر برساند. درکنارآن فاکتورهایی هم هستند که باید مورد ارزیابی مجدد قرار بگیرند. دولت باید نقش عمده ای در پیشرفت فوتبال ایران بازی کند. ما همیشه گفته ایم مدارس، پایه اصلی شروع فوتبال هستند اما امکانات ورزشی در ایران بسیار بسیار ضعیف است. برای 130 هزار مدرسه در ایران فقط 19 هزار معلم ورزش وجود دارد. یعنی به ازای هرهفت مدرسه، یک معلم ورزش وجود دارد که این آمار باید برعکس باشد یعنی برای هر مدرسه، هفت معلم ورزش . من از دولت ایران تقاضا دارم برنامه ریزی خود را در این خصوص تغییر دهد. چنانچه این اماکن برای بچه ها فراهم شود به طور اتوماتیک از گرایش جوانان به مواد مخدر و فساد کاسته می شود و جامعه سلامتی را شاهد خواهیم بود."
ورزش در مدارس کشور ما به رغم تلاش هایی که وزارت آموزش و پرورش در این سال ها انجام داده هنوز جدی گرفته نشده است. مدارس کشور ما باید محلی باشند برای آموزش و پرورش نسل نوی کشور. این آموزش باید در همه سطوح صورت پذیرد از جمله ورزش.
اما متاسفانه در شرایطی فعلی مشکلاتی از قبیل نداشتن نیروهای متخصص در امر تربیت بدنی و ورزش ، نداشتن امکانات ورزشی در اکثر مدارس ، عدم توجیه معلمان ورزش و دانش آموزان به نقش ورزش و تاثیر آن در زندگی آینده ، نداشتن برنامه های منسجم و مدون برای ثمره دهی ورزش مدارس و ... اجازه نمی دهند ورزش مدارس آنطور اداره شود که انتظار می رود.