یکی از اهداف سازمان جهانی فوتبال ( فیفا ) برگزاری مسابقات قهرمانی و جهانی است . سازماندهی بازیهای المپیک اولین بار برقراری المپیک 20 – 19 و سپس 21 – 19 و 24 به وقوع پیوست . در دهه های سال های 1930 به خاطر سختی راهها و نامناسب بودن جاده ها و محدودیت موجود در سفر های بین قاره ای در المپیک این سال که در اروگوئه برگزار شد ، تنها 13 کشور شرکت داشتند . ولی با پیشرفت تکنولوژی ارتباطی و سفر های هوایی و سایر تسهیلات ، این موانع و مشکلات کاهش یافت ، به طوری که رقم کشور های شرکت کننده در المپیک جهانی سال 1970 به 70 کشور رسید . اولین جام جهانی در سال 1930 نصیب تیم ملی اروگوئه میزبان شد . دومین جام را ایتالیا چهار سال بعد یعنی در سال 1934 بدست آورد . در شرایط دشوار بازی فوق که در برلین زیر نفوذ حکومت فاشیستی هیتلر برگزار شد ، تیم ملی ایتالیا را ویتوریو پوزو (Vitorio Pozzo) رهبری می کرد . ایتالیا جام بعدی المپیک را که در 1938 فرانسه برگزار شد نیز بدست آورد . اولین مسابقات تورنومنت در 1908 در لندن انجام گرفت و انگلیس بجز بازیهای سال 1932 لس آنجلس همه ساله مقام اول را کسب می کرد . بعد از جنگ جهانی دوم کشور های بلوک شرق و اقمار شوروی سابق به دلیل اینکه حرفه ای گری بر روحیه مسابقات المپیک حاکمیت دارد و ورزش امری آماتوری است ، تمام مسابقات المپیک را تحریم کردند . این تحریم با وساطت فیفا و سایر سازمان های جهانی در 1960 شکسته شد و با ورود این کشور ها که در زمینه ورزش از پیشرفت های چشمگیری برخوردار بودند بازی های المپیک به ویژه فوتبال رونق صد چندان گرفت و به هیجانات این بازی ها افزوده شد . به طوری که در بسیاری از زمینه های ورزشی حرف اول به آنها تعلق گرفت .
